Sevgili Engin Şahin belki biraz alınacaktır ama Tahir Beyin, kendisini de içeren dünkü sosyal medya paylaşımı garibime gitti doğrusu.
Ben Şahin’in yazısına bir şey diyemem, köşe yazıyor. Öyle yorumlayıp paylaşıyor.
Ama Tahir Büyükakın onu alıp, üstelik de biraz amiyane bir yaklaşımla, “Enginciğim” şeklinde başlayan bir ifadeyle sosyal medyada paylaşınca tuhaf oluyor.
İnsanın aklına başka şeyler geliyor. Bir belediye başkanı, gazeteci mesafesi görünmüyor.
Hani, Murat Kurum’un, Dursun Özbek’in yanaklarını okşadığı gündem olan fotoğraf gibi…
Üstelik, içeriğe bakınca sanki birbirlerinden haberli, sanki aralarında paslaşma varmış, tiyatroymuş gibi…
Konu şu: Ekrem İmamoğlu tasarruf tedbirleri döneminde bazı gazetecileri alıp Roma seyahati nasıl yapar?
“Sen de bizi Madrid’e götür Tahir Başkan” diyor Şahin.
Tahir Bey de topu alıp, Ekrem İmamoğlu üzerinden siyasete başlıyor. Kendine oradan alan açmaya çalışıyor.
Diyor ki; “Enginciğim! Bizim Roma ile Madrid ile işimiz olmaz. Biz nerenin ihtiyacı varsa oraya gideriz. Hedef şimdi Gazze’ye hizmet götürmek. Dilersen birlikte gideriz.”
Siyasetçiler böyle şeyleri sever. Gündemleri yakaladıklarında durumu lehlerine çevirecek, -mış gibi yapacak hamleler yapar.
Ee, Engin Şahin de direkt konu üzerinden Tahir Başkan’a seslenince, o da pası almış golü atmış.
Amaaa
Bu gol ofsayta takılır.
Top Engin Şahin’den Tahir Bey’e doğru çıktığı anda görüntüyü durdurunca, Tahir beyin zaten çoktan önde olduğu gözle bile anlaşılıyor.
Bir gazeteci, “Sen de bizi Madrid’e götür Tahir Başkan” diyor.
Bir başkan; “Enginciğim! Hedef şimdi Gazze. Dilersen birlikte gideriz.” yiye cevap veriyor.
Eh yani pes, düzeltiyorum pas dediğin böyle olur ama ah ya ofsayt işte.
Çünkü Tahir bey ABD’yi sever. Bacak bacak üzerine atıp yanında gazetecilerle keyif sigarası yaktığı yeni dünyayı, Avrupa’ya tercih eder.
Bugün Gazze diyor ama o günlere bakılırsa, Gazze’ye giderse ABD üzerinden gider herhalde.
Bunu ben söylemiyorum, tarih söylüyor.
Fotoğraflar söylüyor.
Birlikte gittiği o gazeteciler söylüyor.
Şimdi, bu anlattıklarımı göz önünde bulundurup başta söylediğim yere geri dönersek eğer;
Eskiler ortaoyunu der ama bu paslaşma tiyatro gibi durmuyor mu?
